Istražite Bokokotorski zaliv sa Sea Horizon-om

Vještačko ostrvo Gospe od Škrpjela sa zanimljivom legendom o nastanku. Ljudi kažu da su 22. jula 1452. godine, rano ujutro, dva ribara primijetila čudnu svjetlost na litici koja je plutala iznad površine mora. Približavajući se, ugledali su ikonu Bogorodice sa Hristom. Odneli su ikonu u Perast i ispričali čudan događaj. Građani Perasta odlučili su da sagrade malu kapelu posvećenu Gospi od Škrpjela (scripio - scrigio - lat. Roccia, roccia, scrip). Oni su proširili ostrvo i izgradili veću crkvu, a današnja crkva je treća po redu i izgrađena je 1630. godine. Peraštani su proširili ploču bacajući kamenje i ponirući stare brodove oštećene u bitkama. U dubokom moru od 12 do 20 m stvaraju stabilno ostrvo površine 3030 m2. Proračuni pokazuju da na ostrvu ima oko 100 000 m3 stijenske mase, što govori o izuzetnom i upornom trudu (oko 200 godina) male populacije. Svake godine, počevši od 1452. godine, pa do danas, 22. jula, građani Perasta, sa svojim čamcima u tradicionalnoj povorci, po imenu fašinada, obučeni u narodne nošnje, sa pjesmom nose kamenje i bacaju ga po ostrvu, što je turistička atrakcija. Pored utisaka koje ostrvo ostavlja svojom arhitekturom, crkva je vjekovima bogato darovana i predstavlja svojevrsnu galeriju i riznicu različitih predmeta. Osim 68 ulja na platnu, na zidovima crkve nalazi se djelo najtalentovanijeg baroknog slikara na istočnojadranskoj obali iz 17. vijeka, Tripa Kokolje (1661-1713). Postoji 2500 zlatnih i srebrnih zavjetnih ploča koje su građani Bokeljskog zaliva poklonili crkvi.

Plava Špilja je magično mjesto neuobičajene prirodne ljepote. To je velika pećina, površine oko 300 kvadratnih metara. Visina lukova je dvadeset i pet metara, a dubina tri do četiri metra. Plava Špilja ima dva ulaza. Ime je dobila po neobično plavoj boji vode, koja se zbog prelamanja svjetlosti preslikava i na zidove pećine, pa se i oni čine "plavi". Zbog svjetlosti dobija se efekat, kao da voda svetli iz dubine. Plava Špilja je veoma popularna kako među turistima, tako i među roniocima, jer obiluje raznim vrstama riba, hobotnica, a plavetnilo vode joj daje posebnu čar.

Prelijepi grad Perast dobio je ime po ilirskom plemenu Pirus. Prema legendi, kraljica Teuta je htjela da obezbijedi ulaz u zaliv, a pleme je dovela iz Albanije da naseli istočni deo Risna.

Mnogi su kroz istoriju nastojali da osvoje Perast, počevši od Vizantijskog carstva, mletačkih, francuskih, pa čak i austrijskih osvajača. Svaki od njih ostavio je značajan trag. Najveći procvat Perasta dogodio se u 17. i 18. veku. Unutrašnjost Boka Kotorske je bila pod vlašću Mletačke republike, a pripadala je Osmanskom carstvu, pa je Perast imao izuzetan strateški značaj. Stanovnici Perasta postali su privilegovani u Mletačkoj Republici, imali su pravo trgovati na velikim brodovima i bez poreza prodavati robu na venecijanskom tržištu, što ih je činilo izuzetno bogatim. Zauzvrat su branili ulaz u unutrašnji dio Bokeljskog zaliva.

Iz ovog perioda izdvajaju se barokne palate Bujovića, Smekje, Zmajevića i crkva Gospe od Rozarija sa zvonikom renesansne osmoze. Najupečatljivija je palata Bujović, koja je divan primjer renesansno-barokne arhitekture. Legenda kaze da je vlasnik Vicko Bujovic bio veoma ponosan na nju. A kad je graditelj rekao da bi mogao da izgradi bolje, Bujović ga je bacio u more sa krova palate. Danas se u ovoj palati nalazi Muzej grada Perasta.

Nakon pada Mletačke republike i Napoleonovih ratova, Perast je pao pod austrougarskom upravom. Perast gubi odbrambenu ulogu, privilegije i ekonomsku moć i počinje svoj 200 godina dugačak umirući period. Skoro sve zgrade u Perastu izgrađene su pre 19. veka, u baroknom stilu, što mu daje poseban značaj.

Iako je Perast imao samo 350 stanovnika, u njemu je bilo 18 crkava i 19 palata. Simbol grada je crkva Svetog Nikole sa impresivnim zvonikom visokim 55 metara, ponosno iznad zgrade. Nažalost, zbog nedostatka novca, nikada nije završen.

Tvrđava Mamula, kao i utvrđenja na Prevlaci i tvrđava Arza na Luštici, izgrađene su sve od strane generala Lazara Mamule sredinom devetnaestog vijeka. Njihova svrha bila je da zaštite Boku Kotorsku od ulaska neprijatelja na teritoriju Austro-ugarske.

Ovo ostrvo koje odiše istorijskim događajima smješteno je na samom ulazu u Bokokotorski zaliv, između poluostrva Prevlaka i Luštica. Ranije je bilo poznato pod nazivom Lastavica, da bi kasnije, po graditelju tvrđave postalo poznato pod imenom Mamula.

Prečnik tvrđave je dvjesto metara, a visina šesnaest metara. U vreme Prvog svetskog rata Austrijanci su koristili tvrđavu kao zatvor, a u vreme Drugog svetskog rata italjanski fašisti napravili su od zatvora koncentracioni logor. Sada na zatvor podseća samo spomen-ploča, koja se nalazi na ostrvu.

Mamula je danas zatvorena za javnost. Uslijed plana o razvoju elitnog turizma, data je u zakup stranim investitorima, te će nekadašnji logor za mučenje postati luksuzno ljetovalište s hotelom, noćnim klubom, spa centrom i restoranima.

Ispred Perasta nalaze se dva prekrasna ostrva. Jedan od njih, Sveti Đorđe, sa istoimenim benediktinskim manastirom iz 12. veka, prirodno je ostrvo. Najveći dio ostrva zauzima groblje na kojem je sahranjeno bezbroj stanovnika Perasta i drugih gradova Boke. Benediktinski svještenici zasadili su brojne čemprese, simbole smrti i nestanka, koji su se pojavili uprkos uvjerenju da ništa ne može rasti ni napredovati na ostrvu zbog slane vode i prokletstva.

Ostrvo je bilo inspiracija čuvenog švajcarskog slikara Beklina za njegovu poznatu sliku "Mrtvog ostrva".

Najuži dio zaliva - Verige je širok oko 300 m. Verige dijeli unutrašnjost od spoljnih uvala. Sa lijeve strane Veriga nalazi se crkva Gospe od Anđela. Iako su iza vrata ispisane godine 1654. i 1685., vjeruje se da je crkva izgrađena ranije, a da su to godine velikog obnavljanja.

Godine 1585. Peraštani su podigli zidine sa puškarnicama oko crkve, čineći ovo mjesto strateški važnom tvrđavom za odbranu svog grada. Crkva je uništena 1654. godine tokom napada Turaka u Perastu, ali je obnovljena iste godine.

S ovog mjesta, ljudi su podigli i rastegli "verige" - gvozdene lance, da blokiraju ulaz u unutrašnji zaliv Boke. Zbog toga je naziv za ovaj uski Verige - u prevodu lanci

Usječena u strme obale Luštice nalaze se tri tunela. Iako su tuneli izgrađeni za vrijeme Jugoslavije, Luštica je predstavljala bitnu vojnu bazu i u period prvog i drugog Svjetskog rata kao i za vrijeme Hladnog rata. Tuneli su služili za sakrivanje i popravku podmornica i brodova. Duzina tunela je i do pedeset metara, širina 7 metara. Srednja dubina tunela je oko osam metara, a oko izlaza iz tunela dubina se povećava i do trideset metara. Takođe u tunelu za podmornice ima cio kompleks podzemnih tunela, u kojima je bila tehnička oprema potrebna za opsluživanje i popravku podmornica.